หนังสือให้ระงับการก่อสร้างบนหนองญาติ เมื่อ 9 พฤศจิกายน 2548

  วันที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ 2548 คณะกรรมการแก้ไขปัญหาการบุกรุกที่ดินของรัฐ 
ส่งหนังสือมาถึงผู้ว่าราชการจังหวัดนครพนม มีใจความที่สำคัญตอนหนึ่งว่า 
 " ให้พิจารณาดำเนินการหาข้อยุติว่า   หนองญาติเป็นหนองน้ำประเภทใด "
และในระหว่างการพิจารณาขอให้ยุติการก่อสร้างสิ่งปลูกสร้างใดๆไว้ก่อน 
จนกว่าจะหาข้อยุติได้ และถ้าปรากฎว่า เป็นหนองน้ำสาธารณประโยชน์ที่พลเมืองใช้ร่วมกัน และทางราชการประสงค์จะเข้าไปใช้ประโยชน์ ก็ให้ดำเนินการให้ถูกต้องตามระเบียบกฎหมายต่อไป
   เอ วัง ก็มีด้วย ประการ ฉะนี้                                                                                   

คดีหมายเลขดำที่ 251 / 2549 เอกสารสำคัญจาก ศาลปกครองขอนแก่น

                                                                                                          

                                                 ชาตะ ก็ 4 ปีกว่าๆแล้ว จะมีสิริเท่าไหร่ ก็ต้องรอต่อไป

 

เอกสารมรณสักขี " หนองญาติ นี้ ท่านได้ แต่ใดมา " โปรดอ่านด้วยสติที่มั่นคงและใจที่รักชาติ

มองจากอำเภอเมืองฯ ก็เห็นบ้านนาจอกอยู่ข้างหน้า

ถนนมุ่งหน้าสู่ที่ว่าการอำเภอเมืองนครพนม แห่งใหม่  

ที่สร้างด้วยเงินมิยาซาว่าอยู่กลางหนองญาติ ตั้งแต่ปี 2542

โดยย้ายมาจากที่เดิมบนถนนอภิบาลบัญชา เขตเทศบาลเมือง 

ที่นายอำเภอนายหนึ่งอ้างว่าสร้างมา 33 ปีแล้ว มันเก่าและคับแคบ

แต่ถึงจะเก่าทรุดโทรม ตามการสตอร์เบอรี่ของนอภ.คนนั้น

ก็ดีพอที่จะใช้เงิน 11 ล้านมาตกแต่งทำเป็นสำนักงานอธิการบดีได้

 เออ หมองดี นะ พ่อนายอำเภอใจ

มีการร้องเรียนไปปปช.ถึง ทุจริตที่สำนักงานแห่งนี้ เรื่องก็ยังเงียบอยู่

ทุ่งนาที่เห็น  ทั้งหมดนั้น ก็เป็นพื้นที่ของหนองญาติ

การรุกล้ำที่สาธารณะของประชาชนที่มีโฉนดเป็นหลักฐาน

ก็ไม่ได้แปลว่า ถ้ามีเอกสารสิทธิชนิดนี้แล้ว จะมีความถูกต้อง 

เพราะถ้าได้มาไม่ถูกต้องมาแต่ต้น ก็เพิกถอนได้และต้องถูกดำเนินคดี  

ที่สำคัญก็คือ คดีการบุกรุกที่สาธารณะ นั้น ไม่มีอายุความ

ถ้าตรวจสอบพบเมื่อไหร่ โฉนดก็เพิกถอน โทษก็มีทั้งแพ่งและอาญา

ทุ่งนาที่ไม่มีอนาคต เพราะอยู่ในเขตที่สาธารณะสำหรับราษฎรใช้ร่วมกัน

คงจะต้องรอการพิจารณาดำเนินคดี  อีกในไม่ช้า 

การครอบครองที่สาธารณะไม่ว่าจะกี่สิบกี่ร้อยปี ก็อ้างเป็นความถูกต้องไม่ได้

และกฎหมายก็ไม่เว้นโทษให้ จนกว่าจะทำให้ถูกต้องตามที่กฎหมายกำหนด

คดีการครอบครองหรือบุกรุกที่สาธารณะ ไม่มีอายุความ 

จับได้วันไหน เป็นเรื่องวันนั้น

การแก่งแย่งครอบครองหนองน้ำ " หนองญาติ " ระหว่าง

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ และพระราชบัญญัติที่ราชพัสดุ 

ใจความสำคัญที่เกี่ยวข้องกับหนองญาติ หนองน้ำที่เกิดตามธรรมชาติ

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ พ.ศ 2468   ว่าไว้ดังนี้  

มาตรา 1304 สาธารณสมบัติของแผ่นดินนั้น รวมทรัพย์สินทุกชนิดของ แผ่นดินซึ่งใช้เพื่อสาธารณประโยชน์ หรือสงวนไว้เพื่อประโยชน์ร่วมกัน เช่น (1) ที่ดินรกร้างว่างเปล่า และที่ดินซึ่งมีผู้เวนคืนหรือทอดทิ้งหรือกลับมา เป็นของแผ่นดินโดยประการอื่น ตามกฎหมายที่ดิน (2) ทรัพย์สินสำหรับพลเมืองใช้ร่วมกัน เป็นต้นว่า ที่ชายตลิ่ง ทางน้ำ ทางหลวง ทะเลสาบ (3) ทรัพย์สินใช้เพื่อประโยชน์ของแผ่นดินโดยเฉพาะ เป็นต้นว่า ป้อม และโรงทหาร สำนักราชการบ้านเมือง เรือรบ อาวุธยุทธภัณฑ์ มาตรา 1305 ทรัพย์สินซึ่งเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินนั้น จะโอนแก่กัน มิได้ เว้นแต่อาศัยอำนาจแห่งบทกฎหมายเฉพาะ หรือพระราชกฤษฎีกา  มาตรา 1306 ท่านห้ามมิให้ยกอายุความขึ้นเป็นข้อต่อสู้กับแผ่นดิน ใน เรื่องทรัพย์สินอันเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดิน  มาตรา 1307 ท่านห้ามมิให้ยึดทรัพย์สินของแผ่นดินไม่ว่าทรัพย์สินนั้น จะเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินหรือไม่ พระราชบัญญัติที่ราชพัสดุ พ.ศ 2516   ว่าไว้ดังนี้ มาตรา 4 "ที่ราชพัสดุ" หมายความว่า อสังหาริมทรัพย์อันเป็น ทรัพย์สินของแผ่นดินทุกชนิด เว้นแต่สาธารณสมบัติของแผ่นดิน ดังต่อไปนี้  (1) ที่ดินรกร้างว่างเปล่า และที่ดินซึ่งมีผู้เวนคืน หรือทอดทิ้งหรือ กลับมาเป็นของแผ่นดินโดยประการอื่น ตามกฎหมายที่ดิน  (2) อสังหาริมทรัพย์สำหรับพลเมืองใช้หรือสงวน ไว้เพื่อประโยชน์ ของพลเมืองใช้ร่วมกันเป็นต้นว่า ที่ชายตลิ่ง ทางน้ำ ทางหลวง ทะเลสาป   ส่วนอสังหาริมทรัพย์ของรัฐวิสาหกิจที่เป็นนิติบุคคลและขององค์การปกครองท้องถิ่นไม่ถือว่าเป็นที่ราชพัสดุ  มาตรา 5 ให้กระทรวงการคลังเป็นผู้ถือกรรมสิทธิ์ที่ราชพัสดุ  บรรดาที่ราชพัสดุที่กระทรวง ทบวง กรมใดได้มาโดย การเวนคืนหรือ การแลกเปลี่ยนหรือโดยประการอื่น ให้ กระทรวงการคลังเข้าถือกรรมสิทธิ์ใน ที่ราชพัสดุนั้น ทั้งนี้ ยกเว้นที่ดินที่ได้มาโดยการเวนคืนตามกฎหมายว่าด้วย การปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม                                                     เผอิญ มีคนสงสัยว่า แต่ไรมาหนองญาติ ก็เป็นหนองน้ำสาธารณะ ที่ใครๆก็เข้ามาใช้ประโยชน์ได้ ชาวบ้านโน้นคนหมู่บ้านนี้ ชักชวนกัน มาเล่นมาอาบน้ำ ชวนกันมาจับปูหาปลาแถมพาวัวควายมาเล่นน้ำ ในหนอง และเขาก็ทำกันมาเป็นร้อยปีแล้ว  แล้วเหตุไฉน  กรมธนารักษ์ จึงกล้าประกาศออกมาว่า  หนองญาติ นั้นอันที่จริงแล้วเป็น ที่ราชพัสดุ ไม่ใช่ที่สาธารณะ( อีกต่อไป ) เขาก็เลยไปถาม ธนารักษ์พื้นที่นครพนม ว่า  " แล้วท่าน ได้หนองญาติมายังไง หละ? " นี่คือ  มรณบัตร เอ๊ย  จดหมายตอบ จาก เธอ ผู้หญิงคนนั้น ที่นอกจากจะสร้างความระทึกสุดชีวิตแก่หมู่คณะผู้รุกรานหนองน้ำ ตามแผนแม่บทพัฒนาหนองญาติฯ นับแต่ ผู้ว่าราชการฯ ลงมาหา นายอำเภอฯ ชลประทานฯ โยธาฯ ที่ดินฯ นายกฯอบจ. นายกเทศมนตรี แลนายกฯอบต.แล้ว  ก็ยังสร้างความอึ้งกิมกี่ ให้กับทางฝ่ายเปาบุ้นจิ้น ผู้ตัดสินคดีด้วยว่า ตู จะเอาไงดี วุ่ย กับคดีที่ข้าราชการเอาเงินหลวง มาซื้อหนองน้ำสาธารณะ มาทำเป็น ที่ราชพัสดุ นี่ ซึ่งคิดมาก็ 4 ปีกว่าๆแล้ว  ในวันนี้ ก็ยังคิดไม่ ตก ซ้ายมือก็ ผู้ว่าฯ  ขวามือก็ นิติรัฐ  ตรงหน้า ก็ คุก  เฮ้อ เวร กรรม